Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

maandag 29 april 2013

Wandeling Mishe.

Hallo Wandelaars,

Het voorstuk van de brandslang, het spuitstuk, heet de luts, is mij eens verteld. Het de luts zijn, is dan ook een bekende uitdrukking. Degeen die vooraan aan de brandslang staat, is de luts, zogezegd. Hij is de man die het dichts bij het vuur staat en daarom de meest gevaarlijke baan heeft. Heeft U weleens een brandslang vast gehouden, waaruit op volle sterkte het water spuit. Geen gemakkelijk karweitje en je moet stevig in je stappers staan, wil je niet gelutst worden. Dit even terzijde.

Na al die flutsen hemelwater van de afgelopen dagen was het prachtig zonnig weer, maar hoe dichter ik Westpunt naderde, werd de lucht steeds dreigender.
San Hironimo zat in de wolken en boven de Christoffel hing een zware bui. Het wegdek was nat.

Bij aankomst voor het landhuis Savonet miezerde het nog een beetje. De Beru rooi zal wel gutsen, dacht ik. Het hek was gesloten. We hadden een afspraak moeten maken, bleek bij navraag. Niemand aan gedacht natuurlijk. Gelukkig hadden we een alternatief, mede op aanraden van de parkbeheerster Sabine. Mishe, ze miste ons al zo'n lange tijd.

De karavaan reed naar de parkeer gelegenheid bij het restaurant Mishe en begon aan de voor ons onbekende tocht richting van de huizen globaal noord te lopen. Via een leuk slingerpaadje kwamen we in een heuvel landschap terecht later overgaand in een geitenpaadje langs rotspartijen. Uiteindelijk kwamen we bij een adembenemend mooie boca uit. We hebben haar spontaan Boca Mishe genoemd. Bij nader onderzoek denk ik, dat het Boca Djegu (Degu) geweest moet zijn.

Puntige rotblokken, die best voor kleine pyramides door konden gaan, gaven een sinister tintje aan deze exotische rotsinham. De zee rolde af en aan met witschuimende golven. Dit prachtige schouwspel werd van binnen en van boven bekeken.
Eigenlijk kregen we er niet genoeg van. Vadertje tijd maande ons om toch maar de terugtocht te aanvaarden. Via de weg langs de T.V. mast klommen we gestadig omhoog intussen het heuvelachtige landschap en de vuilstort in ogenschouw nemend.

Net op tijd thuis voor de Kleredivisie. Ik zag de voetballers zo scherp als een messi door de linies snijden, maar waarschijnlijk waren ze ook bij Mishe langs geweest.

Tot volgende week. Met een vrolijke groet.
G.K.