Een frisse wandeling is niet te versmaden dezer dagen.
Aanstaande zondag 5 mei lopen we de Chute route op de noord. Dit is een fraaie wandeling langs het Puttenpad en Waterpad richting van de Chute.
De mondi is echt prachtg met veel hoge bomen. We lopen niet tot aan de Chute, maar gaan eerder rechtsaf de kust op om daarna via het Slavenpad of Schietbaanpad of door al naar gelang de vermoeidheid via het patrouillepad terug.
Dit is uiteraard bespeekbaar.
Verzamelen bij de "kippenfarm" achter Schelpwijk.
We hebben toestemming. Duur 2 1/2 uur of 3 uur via het patrouillepad.
Verslag van de wandeling
De Hermelijnkoorts heeft toegeslagen. De partij van de dieren was verstomd door de praal en pracht. Enkel zakenlieden liepen met bordjes. maar dat is normaal. Een persoonsverwisseling was bijna de oorzaak, dat er iemand de laan uitgestuurd werd. De koning is ook maar een mens en de koningin in haar byzonder gewaad, kondigde in stilte, leek het, de ijstijd aan.
Het blauw was niet van de lucht en de rest doet Ajax wel. Hier moet toch het gezegde " een blauwtje lopen" van afstammen. Rijen toeschouwers sloegen het kroningsschouwspel gade. Een mooie rug is geen gezicht, daar kunnen we het allemaal roerend mee eens zijn. De blauwe grootmoeder met haar de blauwe engeltjes zouden zo uit het sprookje "Le Chapeau Bleu" gestapt zijn.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken heb ik in mijn spaarzame uurtjes geprobeerd om het haasje-over effect te bestuderen. Ik begreep al gauw, nadat ik een geruime tijd voor bok had gestaan, dat ik op deze manier om een vooraanstaande te worden, weinig resultaat zou boeken.
Mijn grootvader zei altijd, om een zaak van alle kanten goed te kunnen bekijken, moet je onderop beginnen. Als je dan bovenop bent, heb je geen tijd meer om naar achteren te gaan. Je moet je van te voren goed bedenken, waar je aan begint en dan nog.
En zo begonnen we aan onze wandeling richting van de Chute du Nord.
Na enkele afzeggingen, die onmiddelijk spijt krijgen als dit verslag lezen, begonnen we opgewekt met zijn negenen aan een een prachtige Mondi tocht. Het was windstil. De bijtjes zoemden vrolijk om ons heen en de vogels kwetterden dat het een lieve lust was. Via het Maagdenpad, een naam, waarbij het Raamsdonkveer verhaal in het niet verdwijnt, kwamen we op het Combipad, dat ons naar de Tonweg voerde. De tonweg, dat ik gemakshalve het Puittenpad noem,
heeft een verborgen gegraven put. Een struik bedekt de niet meer waterhoudende put.
De volgende put is een karstput. Op natuurlijke wijze ontstaan door erosie van het kalkgesteente. Het donkere gat in de grond gaf ons geen aanwijzing dat er ergens nog water borrelde. De pijpput heeft zijn ontstaan te danken aan een betonnen pijp die in die in de grond is gejast, vermoedelijk in een karstputje. Ik heb nog even joehoe geroepen in de pijp, maar vrouw Holle wou niet. De route vervolgde langs het Waterpad, waar de overblijfselen van de bevloeiingswerken, gegraven putten, regenbak en oude landbouwwerktuigen ons een nostalgische blik gunde. Na het Waterpad liepen we onder een verkoelend bladerdak. Een schitterende mondi met vele hoge bomen.
Op het kustgedeelte zochten we naar de helm, die door een of andere bouwvakker was achtergelaten als blijk van dat hij er genoeg van had. Ik begrijp het, dat als iemand er genoeg van heeft om met zo'n helm rond te sjouwen een aanduiding wil geven, dat hier de Chute begint.
We keerden dan ook spoorslags om, om de doorsteek naar de kust te maken.
Via het Slavenpad en langs de gemene bijen keerden we terug. Dick had iets te lang naar de bijen gekeken en dat vinden ze niet prettig. De achteropkomenden moesten het bekopen van enkele welgemikte prikken en uiteraard de te dicht bij de kisten staanden. Onmiddelijk werden alle huis-tuin en keukenmiddelen aangewend om de pijn te verzachten. Het staal van de snoeischaar op de plek van de steek is een probaat middel volgens B's tuinman. Prikweg en koud water helpt ook.
Dat de Tamtam werkt in de mondi bleek, dat onze grote Tamtammer een bericht opgevangen had. Een van onze grote leiders Helmi Wiels was doodgeschoten. In treurmars, onderwijl de bijen angels verwijderend en ons met vele vragen achterlatend, werd het laatste stuk afgelegd.
Snel naar huis en naar de buis.
De volgende week willen we de Daniel route lopen.
M en ik en mogelijk ook B zullen deze route a.s. dinsdag verkennen.
Met een vrolijke groet,
Groetend, G.K. (foto's en verslag)
