Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

dinsdag 30 december 2014

Seru Kloof en magasina.


De lucht zag er dreigend uit. In de verte bleven de wolken zich opstapelen en werden steeds donkerder. Dit voorspelde niets goeds.

Ik informeerde of iedereen zijn poncho bij zich had. Dus niet. Het is ook de goden verzoeken. De klim naar boven is als een kluifje voor Fikkie. Een kolfje naar de hand voor de echte steile-wandbeklimmers en hemelbestormers.




Het ruige pad was afgezet met treden vastgehouden met ijzeren pennen, die in de grond gejast waren. Sommige balkjes waren verdwenen, alleen de pennen waren er nog. Schuifelend en goed uitkijkend, waar je je voeten moest neerzetten, bereikten we het touw waaraan je je kan optrekken om de steilte te bedwingen. Het lukte iedereen om in een redelijke tijd dit kunststukje te volvoeren. Bovenaan gekomen werd dit beloond met een prachtig uitzicht over het Fontein resort.




Het paadje langs Tula's vestingsmuur was smal en een snoeibeurt was geen overbodige luxe. De Negrita di Malpais stond volop in bloei. De Guaba Basterd liet trots zijn appeltjes zien. We kwamen aan op de plek gemarkeerd door stapeltjes stenen, die vermoedelijk een begraafplaats  aangeven. Van deze plek hadden we een panoramisch uitzicht waarin de Christoffel niet ontbrak.




De tocht vervolgend langs de muur deed ons genieten van de zuidelijke uitzichten naar Porto Marie. Mooie oude Wayaca's en Palu di Sia's kwamen we tegen. De afslag om het pad van de afdaling te vinden was lastig. Het struikgewas had de aanduiding ,een lintje, verscholen. Gelukkig, dat de speurzin van de vooroplopers in een uiterst gevoelige mode stond en na enig knipwerk zagen we het lintje hangen


De afdaling was in vergelijking met de klim een peuleschil en we bereikten veilig en wel de brede zandweg. Na een insectrepellent behandeling gingen we het paadje van de bosmieren op. Een mooi kronkelend pad dat ons bij de Magazina bracht. Ook hier moest het nodige gesnoeid worden om er omheen te kunnen lopen. De Enfrau, lidcactus, probeerde ons het leven zuur te maken.

Geen wanklank en zelfs geen au au geroep, maar het kan zijn dat mijn gehoor niet optimaal was.
De terugtocht, een fluitje van een cent, bracht, langs lekker ruikende Watakeli's en Negrita's, zelfs de reuklozen in extase. Ook de Welensalie en de bloeiende Basora Cora Shimaron deed een duit in het zakje.  Precies 2 uur na de start waren we bij onze auto's aangeland.Voor de volgende week moet ik het Grootwandelboek raadplegen om te kijken hoe we het nieuwe jaar ingaan.

Verslag en foto's: GK