Vanmorgen keek naar de lucht en dacht wat zal het weer ons brengen. Een vrolijke cumulus humulus bouwde zich op en beducht dat het zou uitgroeien tot een Cumulus Nimbus, sloeg ik het gade. Maar gelukkig bleven de proporties klein van opbouw en vormde het geen onweerswolk. Neen, vorige week hebben we de zegeningen in overvloed in ontvangst mogen nemen.
Op het verzamelpunt was het een drukte van belang. Blijkbaar is zondag de dag dat er gezwommen moet worden. Hier en daar was er nog een plekje over waar we onze autos kwijt konden.
zadelboom
Een mooi pad versierd door de vele bloeiende boompjes voerde ons naar de kustlijn. de Margarita di Mal Pais stond evenals de Lantana Camara te bloeien, de Watakeli was hier en daar vertegenwoordigt met enkel lekker ruikende witte bloemen. De intense kleurschakeringen van het water is een lust voor het oog. Het fotoapparaat werd hier uitgebuit..
Het pad naar beneden kwam uit bij de ingang van de Lagune. Immer een betoverend plaatje. De kluten stonden op afstand te fourageren. De Pelikanen hadden het af laten weten. Het geluid van de groene reiger hoorden we tussen de bomen door. We liepen langs heel oude Cadushis en Zadelbomen een enkele Wayaca en Watapanas gaven een bizondere accent aan het natuurleven.
watapana
Vorig jaar kon het niet ,nu wel. De dam was niet overspoeld, we konden er met gemak langs. Op weg naar het zouthuisje kon een ieder beslissen of ze de kleine of de grote route namen. De meesten wilden toch over de zoutpannen uitkijken. Na een waterstop en een zoutaanvulling werd de voettocht voortgezet. Op grote afstand kon er enige Flamingos opgemerkt worden.
Onze route was vervolgens het hoffi Damasco door om achterlangs de Pos di Orashon te lopen. Langs de Puta Perfumado liepen we het grasveld op waar de Pan di Diable zijn broodjes laat zien. De Una Di Gato stond in bloei met mooie rose toefjes.. Deze kattennagels kunnen heel vervelend zijn. Ook de Kalbas stond te bloeien, de meeste kelkjes waren al op de grond gevallen. Bij de pos was geen vogel meer te bekennen. Onze aantocht is niet geruisloos. De Pos wordt omlijst door hoge Manzalinjabomen, wat de indruk geeft van een prachtige open plek waar mens en dier tot zichzelf kan komen.
De voortzetting was over de heuvel vanwaar we een schitterend panorama hadden naar de Tafelberg. Door het bos af en toe onder tak door bukkend kwamen we op het pad dat ons naar het beginpunt leidde.
De Bonchi Indian zag er nog even groen uit als op de heenweg, maar velen zullen hem helaas gemist hebben.
Na ruim twee en half uur waren we weer bij onze bolides aangeland en ik denk dat er lekker geslapen wordt vannacht.
GK