dit gebied is niet vrij toegankelijk
Bon siman.
Bon siman.
Klaar voor het klapgebaar.
Wist U dat, in een kleine ruimte het bovenhoofds klappen beter gaat dan het breed uit applaudiseren. We hadden de ruimte en deze speciale wandeling was zeker een applausje waard. Een bizondere tocht zou O.B. Bommel wel gezegd hebben, als hij deze wandeling, Newtown met zijn oude gebouwen, had meegemaakt. Een dorpje waar een Engelse nederzetting was neergestreken in het begin van de twintigste eeuw om mangaan te winnen.
John Godden een Engelse mijning-engineer had eerst het eiland Klein Curacao al van zijn toplaag fosfaat ontdaan en later had hij de Mijnmaatshappij opgericht om het Tafelbergse fosfaat winnen.
Schepen voeren vol fosfaat naar Europa en leeg met ballast in de vorm van natuursteen en engelse dakpannen terug naar Curaçao. Net zoals bij de mijnmaatschappij liet hij er gebouwen van oprichten. Een vervallen woning met een enorme waterbak is er vandaag nog te zien. Jarenlang werd een groot opslaggebouw voor het landhuis Jeremi versleten.
Het duurde meer dan een uur eer we uit de rooi tevoorschijn kwamen, maar als je dan temidden van die heuvels zit, voel je je klein en nietig. Van de prachtige uitzichten over het seru landschap was het een weergaloos genieten. Een koele dronk verfriste onze kelen. Nu kwam de rulle afdaling naar de Mangaanfabriek.
Hier en daar een tak vastpakkend gleden we zo goed en kwaad naar beneden. Zonder kleerscheuren volbracht iedereen dit hachelijke avontuur. De fabriek was door de tand des tijds behoorlijk aangetast. De Palu di Sias (zadelboom) stonden nog op de dam in volle glorie. De droogte had alleen hun van het bladerdak beroofd. De Bringa Mosa stond ons argeloos op te wachten. Gelukkig hadden we het op tijd in de gaten, zodat we niet een onaangename ervaring op deden.
De gebouwen langs het pad waren in Bysantijnse stijl opgetrokken en de roodkleurige klinkers gaven een vrolijke indruk. Hier en daar lagen kapotte dakpannen Engelse en Hollandse.
We liepen door het hondenbuurtje en de honden blaften ons vrolijk toe.
Breed uit lachend namen we afscheid van een mooie en byzondere wandeling en tevens van een paar trouwe wandelaars toen we bij de auto's aankwamen.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.
foto's en verslag: G.K.
Wist U dat, in een kleine ruimte het bovenhoofds klappen beter gaat dan het breed uit applaudiseren. We hadden de ruimte en deze speciale wandeling was zeker een applausje waard. Een bizondere tocht zou O.B. Bommel wel gezegd hebben, als hij deze wandeling, Newtown met zijn oude gebouwen, had meegemaakt. Een dorpje waar een Engelse nederzetting was neergestreken in het begin van de twintigste eeuw om mangaan te winnen.
John Godden een Engelse mijning-engineer had eerst het eiland Klein Curacao al van zijn toplaag fosfaat ontdaan en later had hij de Mijnmaatshappij opgericht om het Tafelbergse fosfaat winnen.
Schepen voeren vol fosfaat naar Europa en leeg met ballast in de vorm van natuursteen en engelse dakpannen terug naar Curaçao. Net zoals bij de mijnmaatschappij liet hij er gebouwen van oprichten. Een vervallen woning met een enorme waterbak is er vandaag nog te zien. Jarenlang werd een groot opslaggebouw voor het landhuis Jeremi versleten.
Het duurde meer dan een uur eer we uit de rooi tevoorschijn kwamen, maar als je dan temidden van die heuvels zit, voel je je klein en nietig. Van de prachtige uitzichten over het seru landschap was het een weergaloos genieten. Een koele dronk verfriste onze kelen. Nu kwam de rulle afdaling naar de Mangaanfabriek.
Hier en daar een tak vastpakkend gleden we zo goed en kwaad naar beneden. Zonder kleerscheuren volbracht iedereen dit hachelijke avontuur. De fabriek was door de tand des tijds behoorlijk aangetast. De Palu di Sias (zadelboom) stonden nog op de dam in volle glorie. De droogte had alleen hun van het bladerdak beroofd. De Bringa Mosa stond ons argeloos op te wachten. Gelukkig hadden we het op tijd in de gaten, zodat we niet een onaangename ervaring op deden.
De gebouwen langs het pad waren in Bysantijnse stijl opgetrokken en de roodkleurige klinkers gaven een vrolijke indruk. Hier en daar lagen kapotte dakpannen Engelse en Hollandse.
We liepen door het hondenbuurtje en de honden blaften ons vrolijk toe.
Breed uit lachend namen we afscheid van een mooie en byzondere wandeling en tevens van een paar trouwe wandelaars toen we bij de auto's aankwamen.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.
foto's en verslag: G.K.