Beste wandelaars,
de wandelaars
banden en zwerfvuil
uitzicht vanuit de grot naar boven
de grot
palu di sila
Bon siman.
Het konijn kwam verbluffend te voorschijn met een kleur van de hoge hoed en schoot ver voor ons uit de struiken in. Of was het een haas? Op die afstand is het moeilijk om een haas ven een konijn te onderscheiden. Op ons dushi Korsow komen alleen konechis voor, en daardoor lijkt het toch eerder een konijn te zijn, je ziet het verschil op die afstand niet. (haas, FC)
Bij het naar binnen gaan door het ijzeren hek bleek de opgehangen kop niet van een konijn te zijn, daar was het te groot voor, eerder een ezel of een grote boelbak. Het blijkt een plaats te zijn voor afgedankte spullen. Wat die bus van Taber Tours er doet, is voor ons een raadsel. De buschauffeur was in geen velden of wegen te bekennen. Tene Korsow limpi.
Grote banden lagen verspreid over het terrein en duiden erop dat hier zware werktuigen geweest moesten zijn. Wie het weet mag het zeggen.
De verzamelde wandelaars konden alle met gemak parkeren rondom de windmolen. Om 16.00 uur starten we wandeling. We hadden er zin in.
Een koel briesje op de noord deed aangenaam aan, maar we moesten richting het terras en daar is het een stuk warmer. Het aanlooppad was breed,maar versmalde al gauw, totdat we in ganzepas de Infrau maar net konden ontwijken.
De Palu di Sia stond in de buurt van de grot, we moesten nog een stukje langs de rotswand. Het begon enigzins rotsachtig te worden en dat betekende dat we de grot naderden. Bij de bijna dode Manzanillaboom, die half de ingang van de grot versperde, klommen we naar boven. De kop van de bok ( boelbak ) lag op de grond binnen in de grot. De indianen tekens werden vereeuwigd.
Het was verrassend dat we rechtop door de grot konden lopen. We kwamen algen op de rotsen en een paar stalgmieten tegen. We klommen door het gat achterin de grot naar buiten en kwamen op het terras met het uitzicht op de bus van Tabertours en de windmolens.
We liepen terug langs het pad als we waren heengekomen en hielden halt bij de bus. We zagen dat de stoelen allen waren neergezet op schaduwrijke plekken. Sommige waren nu overwoekerd met lidcactussen. Gaat U lekker zitten.
Bij aankomst bij onze auto's merkten we dat onverlaten hun handen niet hadden kunnen thuishouden. De domper op deze bijzondere wandeling had zijn stempel gezet.
Ik hoop toch dat U van deze voettocht genoten heeft.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.