Tula beeld
Bon siman.
Ik stond er gekleurd op sinds de verzamelplek Color Place overgeschilderd was. Er waren al wandelaars die via Ascencion arriveerden. Het kleurige geheel had plaats moeten maken voor het nietszeggende wit. Gelukkig gaf de Noniboom nog enig cachet aan de verzamelplaats.
We sloegen het pad in dat ons naar het plateau van Seru Neger bracht om 15.46 uur. Een kleine groep die er werkelijk zin in had. Na enig geklauter bereikten we de vestingsmuur van Tula. Er waren heel wat keitjes op elkaar gestapeld, soms tot manshoogte.
Fraaie vergezichten waren op verschillende punten zeer de moeite waard. Zo kon je in de verte de hoogste berg van Curacao"de Christoffel" zien. Voor deze seru lag het duin Hyronimus ook wel"de Tafelberg" genoemd. Een korte wandeling door het Mata Pisca gebied, heel bizonder. We naderden Resort Fontijn. Hier dichtbij moest een steile klim/afdaling zijn die we heel vroeger namen. Ik herrinner me nog dat we langs een touw omhoog liepen en dat er treden gemaakt waren om de steile klim te vergemakkelijken.
Als je de portier vraagt en je cedula laat zien krijg je toestemming om de klim te wagen. Op dit punt hadden we de route kunnen uitbreiden, want na zo'n afzakkertje moet je rond de berg lopen om het pad te nemen ongeveer bij de zuidwestelijke kant om langzaam weer omhoog te gaan. Maar dat is voor een volgende keer weggelegd. Na het bezoekje aan het Tulabeeld vervolgden we onze weg naar onze auto's De nonis waren nog niet geplukt.
Na 2 uren waren we terug bij onze autos.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.