Beste wandelaars,
De Zwanenbrug
Wie heeft er nou een Zwanenbrug? Den dunki wel. Naast de vele putten is er ook een hangbrug te zien. Overal zijn bordjes geplaatst om U duidelijk te maken waar U op moet letten.
Kijkje onderdoor
Het is een natuurgebied die rust geeft, bankjes om uit te rusten en van de meegebrachte drankjes te genieten. Het aanvangspunt is gesloopt lijkt het. Het schrikhek is kapot, de planken ervan liggen her en der verspreid. Jack die eens de mondi tochten op Curacao gestalte gaf, geeft geen taal of teken meer. Het bord waarop de aankondiging stond is niet meer te vinden.
Om vier uur was iedereen er en we gingen op pad naar de pos di orashon.
Om vier uur was iedereen er en we gingen op pad naar de pos di orashon.
Pos di orashon
Na een lange loop zagen we bijna de zoutpannen. Bij de afslag naar de pos liepen we de mondi in over een smal pad. De omgevallen bomen versperden ons de weg. Na veel geklim en gebuk wisten we toch het pad naar de bron te vinden. Het water stond in de pos te wachten op de dorstige vogels en landdieren. We kregen er dorst van.
Bij de put
We wandelden via de rooi naar de Kalbas en klommen op onze knieen onder een boom door. De Una di Gatosrond niet in bloei, maar ons op te wachten met zijn scherpe klauwen. Gelukkig konden we er ruimschoots langs. We kwamen door het Pan di Diable veld. De duivelsbroodjes waren nog zo klein, dat je niet dacht of de duivel er iets mee te maken had. We liepen verder langs de Pega Saya shimaron. De bolletjes met zijn scherpe punten blijven aan je sokken plakken. Vroeger op school, heb ik me laten vertellen werden ze door snoodaards in de haren van de meisjes gegooid. Dit werd met akelige straffen bestraft.
We wandelden via de rooi naar de Kalbas en klommen op onze knieen onder een boom door. De Una di Gatosrond niet in bloei, maar ons op te wachten met zijn scherpe klauwen. Gelukkig konden we er ruimschoots langs. We kwamen door het Pan di Diable veld. De duivelsbroodjes waren nog zo klein, dat je niet dacht of de duivel er iets mee te maken had. We liepen verder langs de Pega Saya shimaron. De bolletjes met zijn scherpe punten blijven aan je sokken plakken. Vroeger op school, heb ik me laten vertellen werden ze door snoodaards in de haren van de meisjes gegooid. Dit werd met akelige straffen bestraft.
Bij het dansvloertje was het dansen geblazen. De horlepiep was er niets bij vergeleken. Gelukkig waren er te weinig heren. Een Mispelboom was er omgevallen, maar de dikke Mahok stond nog fier overeind. De Kenepabomen droegen geen vrucht, want dan hadden we er nog wel een kwartiertje door kunnen brengen. We liepen langs een ondiepe put en zagen dat ons pad gebarricadeerd was. Gelukkig konden we er om heen. We liepen langs Neembomen die vruchten droegen. Trossen besjes.
We kwamen aan bij de zoutpannen en zagen Flamingos in de verte groepen. De parke Sorsaka of Jan Thiel is een prachtig park met schitterende bomen. Het gaat over in de Parke Den Dunki. Een mooi wandelgebied met vele putten en een Zwanen brug over een drooggevallen rooi. Ook is er een hangbrug waar we onderdoor liepen om vervolgens het bos in te gaan. Geen wilde dieren, maar wel bordjes die je waarschuwden voor de Manzanilla bomen en vooral dat je niet de groene appeltjes moest eten.
Trap naar zouthuisje
Na Den Dunki liepen naar het zoutwachtershuisje. De trap naar boven was behoorlijk verweerd. Boven aangekomen bleek het dak van huisje er niet meer was. Weer en wind hadden huisgehouden en het dak was foetsie. De wachters waren ook foetsie. We konden niet eens vragen wat een pond zout kostte. De vooroplopers hebbende alternatieve route gemist. Een stuk mondi die je het uitzicht geeft op de pannen zowel als op de Tafelberg. We gaan uit van het feit dat veel wegen naar Rome leiden. Iedereen was uiteindelijk terug bij af. Het was een flinke wandeling. Lekker slapen.
Met een vrolijke wandelgroet,
Groetend, G.K.