Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

zaterdag 3 augustus 2019

Wandelverslag Rif St. Marie, valleiroute, 21-07-2019.

Beste wandelaars,

Bon siman.

 De kust
 De ladder
 De wandelaars
Ladder af

Richenel het oude bar-restaurant was het verzamelpunt en van hier togen we naar de baai van Rif St. Marie, dat zich achter het vervallen landhuis uitstrekte.
We namen de aanlooproute en via de windsurfers die al naar huis waren, vingen we onze wandeling bij de witte paaltjes aan. Het was net of je het sprookjesland Rif St. Marie binnen wandelde. Hoog op de achtergrond rezen seru Largu en seru Lucia op. Dit majestueus decor gaf je het gevoel, dat je je niet op Curacao waande maar in een toverland, dat toevallig Korsow heette. Na de witte paaltjes vonden we de cilindergraven verscholen in het struikgewas aan de rechterzijde en de indigobakken aan de linkerkant. Even daarna gingen we linksaf een pad de mondi in. De valleiroute. De overhang van de seru Largu is een unieke plaats. We namen er een slokje op. Bij een boom die bij het terras stond kon je al klimmend het terras op en kwam je op de route van de seru Largu, die ons al eens eerder parten speelde. 

Deze route is ruim 3 uur lang en er is wel een Mamilaria ( de kleine Melon di seru ) te zien. Daar dit niet de bedoeling was, liepen we naar het valleipad en vervolgden onze route naar de kust. De terraswanden van seru Largu en Lucia torenden hoog boven ons uit. Heuvel op en heuvel af en we kregen de kust in zicht. Over het koraal strand lag veel aangespoeld plastic en op de achtergrond lag het C.O.T. met zijn witte olietanks te blakeren in de zon. 


Het bootje dat gestrand was, was nagenoeg geheel gestript. Een fotogeniek object dat wel. Langs de Tabbacco di Piscador wandelden we naar de wand van de seru Lucia met zijn geheimzinnige nissen. We konden door het struikgewas niet er al te dicht bijkomen. Jammer. Verschillende ornamenten leken op draken koppen die hun nek uitstaken om ons te grijpen. Gelukkig is er niemand het slachtoffer geworden van dit buitennissige gebroed.
We liepen het pad af en kwamen op de geasfalteerde weg uit en doken het paadje in dat ons uiteindelijk bij onze auto's bracht . Ook nu aan het einde van de wandeling was er belangstelling voor de Indigobakken en de cilindergraven.

Met een vrolijke wandelgroet, G.K.