Bon siman.
Kort verslag.
Vijf jaar geleden waren we bij de Pyramide aan de ingang van de Groot St. Joris baai. Het heeft lang geduurd dat we deze voettocht weer gemaakt hebben. Er zijn blijkbaar genoeg andere interressante wandelingen in ons wandelreportoire. Niet vanwege een rotsachtig gebied met kolossale grote rotsblokken met veel gruis op de hellingen. Je moet uitkijken dat je niet uitglijdt. Voorzichtigheid is geboden. De erosie viert hier hoogtij.
Eentje van deze rotsen is als je veraf staat een puntrots, die op een pyramide lijkt. Als je evenwel dichterbij komt blijkt het een enorme rotsklomp te zijn.
Even voordat je de rotsen beklimt zie je stroken tussen de rotsen die bedekt liggen met oesterschelpen. De indianen hebben hier lekker zitten te smikkelen.
Bij het verzamelpunt zag je in de verte de punt van de pyramide aan de ingang van de St. Joris baai staan.
Iedereen was er en daar gingen we dan. Langs de plassen en door de modder. De mangroven vormden het decor en de surfers de achtergrond. Wat is die plas toch groot! De bootjes lagen te dobberen, de vissers wilden blijkbaar niet hun bootjes verhuren voor een sightseeing. De ingang lag er schitterend in de zonnegloed.
Wij zwoegden ons tussen de rotsen door en wierpen af en toe een blik op het natuurschoon. Het was lastig klauteren, maar niet onoverkomelijk. Sommigen moesten er bij gaan zitten om zich langs de rotsen voort te bewegen. Over vijf jaar maar weer deze voettocht. Avontuurlijker kunnen we het niet maken. Ik heb stemmen horen opgaan dat ze volgende week dezelfde route wilden, maar dat heb ik als een grapje beschouwd.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.